Alpaki
Dowiedz się więcej o rasach, odżywianiu i pielęgnacji alpak.
Rasy
W światowej populacji alpak występują dwie rasy Huacaya i Suri. Huacaya stanowi 85 %, Suri 15 %. Alpaki rasy Huacaya posiadają bardzo gęste runo, mocno karbikowane. Włókna w okrywie rosną prostopadle do powierzchni ciała. W runie tych alpak mogą występować włokna o mniejszej i większej średnicy. Runo jest miękkie i gąbczaste w dotyku. Roczny przyrost runa 6 - 12 cm.
Alpaki Suri mają długie runo, lużno opadające po obu stronach ciała, tworząc rodzaj płaszcza z odsłoniętą linią grzbietu. Runo bardzo miękkie i delikatne w dotyku, ma wspaniały połysk i jedwabisty blask, porównywalny z cienkim kaszmirem i angorą.
Odżywianie
Alpaki są przeżuwaczami, maja 3 komorowy żołądek i wykorzystują w swojej diecie pasze gospodarskie podobne jak dla owiec i kóz.
Każde zwierze ma określone potrzeby bytowe i produkcyjne.
Zapotrzebowanie bytowe polega na dostarczeniu alpakom takiej ilości paszy która pozwoli im utrzymać funkcje życiowe związane z funkcjonowaniem wszystkich narządów, takie jak stała temperatura ciała, ruch, pobieranie i trawienie paszy etc.
Potrzeby bytowe alpak zależą od:
•masy ciała
•temperatury otoczenia
•wieku
•płci
Pielęgnacja
W chowie alpak najczęściej wykorzystuje się budynki inwentarskie całoroczne oraz wiaty, które chronią zwierzęta przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi podczas przebywania na wybiegu. Alpaki w pomieszczeniach utrzymywane są na wyściełanym słomą podłożu
"Próby włókna" Autor: Yocom-McColl Laboratories - tłumaczenie: Joanna Kujaszewska
Artykuł przetłumaczyłam i udostępniam dzięki uprzejmości Yocom-McColl Testing Laboratories Inc., a także redaktora czasopisma Camelid Quarterly - pana Peter'a Rysko. Został on opublikowany we wrześniowym wydaniu Llamas and Alpacas Coast to Coast w roku 2003. Autorem rysunku czwartego jest Travis Jones. Gorąco zachęcam do wykonywania profesjonalnych prób włókna w amerykańskim laboratorium Yocom-McColl (http://www.ymccoll.com/).
Czytaj dalej...
"Rejestracja zwierząt i screening" autor: Joanna Kujaszewska
Najwcześniejsze próby prowadzenia zapisu wielkości stad alpak datuje się na czasy imperium inkaskiego i innych kultur andyjskich sprzed najazdu Hiszpanów. Do zaznaczania ilości zwierząt w stadzie, a także ich płci i koloru, używano urządzeń nazwanych quipus, które wykonane były z włókna alpaki.
Czytaj dalej...
